Tanger – mieszanka kultur, smaków i zapachów

Z Andaluzji do Maroka – pomysł na wycieczkę

Z najbardziej na południe wysuniętych krańców Andaluzji rozciąga się niezwykła panorama na oddalone o około 20 km od Europy wybrzeże Afryki.

Widok jest absolutnie niezwykły, dlatego podróżując po południowej Andaluzji warto rozważyć podróż na jedno lub dwudniową wycieczkę do Tangeru, zarówno z portów w Algeciras, jak i Tarify jest to możliwe. My podróżowaliśmy szybkim promem z Tarify, a widok oddalających się brzegów Europy dostarczył wielu wrażeń. Przeprawa trwa około ponad godzinę wliczając odprawę (bagaże są skanowane podobnie jak podczas podróży lotniczej).

Po wyjściu z budynku portu od razu zostaliśmy otoczeni przez głośną grupkę autochtonów wykrzykujących nachalnie swoje oferty, i tu porada – jeśli stanowczo, ale grzecznie odmówicie – odpuszczą…

Historia Tangeru

Tanger to typowe portowe miasto, na którego ukształtowanie wpływ miało wiele narodowości i kultur zamieszkujących ten region. Miasto w starożytności założone zostało przez Berberów, a Grecy nazywali je Tingis. 
W VII wieku osadę przejęli Fenicjanie, po nich Rzymianie, potem Wandalowie, i Wizygoci. W 707 roku Tangerem i sporą częścią Maroka zaczęli władać Arabowie, tworząc tutaj bazę wypadową do najazdów na Półwysep Iberyjski.

Strategiczne położenie, oraz toczące się kolejne wojny i spory, spowodowały, że Tanger stale zmieniał przynależność narodową. I tak w 1471 roku został wchłonięty przez Portugalię, a prawie dwieście lat później trafił pod władanie Brytyjczyków, kiedy to wraz z Bombajem w 1661 roku, został przekazany jako część posagu dla Katarzyny Bragançy, portugalskiej księżniczki po zawarciu małżeństwa z królem Anglii Karolem II. Brytyjczycy kontrolowali miasto i okolice przez kolejnych 22 lat, by następnie zwrócić go Arabom, którzy niepodzielnie władali Marokiem aż do początku XX wieku.

Kolonizacja Maroka przez Francję i Hiszpanię także odcisnęła swoje piętno na Tangerze. W 1923 roku w mieście utworzono strefę neutralną “international zone”, którą William Burroughs nakreślił jako „Interzone”, w „Naked Lunch”, arcydziele powstałym podczas pobytu autora w Tangerze. Wolna strefa w czasach swojej świetności była zresztą celem pobytu wielu światowej klasy artystów, którzy szukali w niej egzotycznego zapomnienia. Wśród nich byli poeta Paul Bowles, członkowie zespołów Rolling Stones, czy The Beatles… Strefa Wolnego Miasta wpierw była pod protektoratem francuskim i hiszpańskim, pod wspólną administracją Francji, Hiszpanii i Zjednoczonego Królestwa. Później także Portugalia, Włochy, Belgia, Holandia, Szwecja i Stany Zjednoczone ustanowiły tam swoje wpływy i podziały administracyjne.

Ten przedziwny tygiel kulturowy trwał aż do 1956 roku, kiedy nastąpiła reintegracja w niepodległe Maroko. 

Ruszamy na miasto, co warto zobaczyć w Tangerze?

• Medina – to najstarsza część miasta jest podzielona na dwie części: handlową i mieszkalną. Uliczki krzyżują się, i przeplatają, a podążając nimi mamy wrażenie spaceru w labiryncie. Jedno mogę przyznać – jest w tym wszystkim jakaś magia…
• Grand Socco i Petit Socco – Grand Socco to duży plac handlowy, natomiast Petit Socco, znane także jako „Souk Dakhli” jest placem w Medynie. Niegdyś znajdowało się tutaj największe targowisko Tangeru, wokół którego znajdowały się kawiarnie, hotele i kasyna, skupiające najbogatszych w regionie. Znajdują się tu dwie urocze kawiarnie z długoletnimi tradycjami: Café Tingis i Café Central
• Musee de la Kasbah – tu dowiedzieć się można więcej o kulturze, historii miasta i jego mieszkańców. Tuż obok znajduje się Fils de Detroit, świetna knajpka z występami muzycznymi – absolutnie warto zajrzeć i napić się chociażby miętowej herbaty
• Cap Spartel i Jaskinia Herkulesa – do tego miejsca trzeba podjechać najlepiej taksówką z Grand Socco. Uważajmy na naciągaczy! – jaskinia jest prosta w obejściu i nie będziemy potrzebować niczyjej pomocy w zwiedzaniu miejsca
• Kościół św. Andrzeja – ciekawy kościół w stylu mauretańskim, obok znajduje się angielski cmentarz
  

Kawa & miętowa herbata… 

A jeśli chcemy odpocząć przy markokańskiej herbacie, to poniżej kilka fajnych miejsc:

• Wspomniane wyżej Café Tingis i Café Central w Petit Socco
• Anna & Paolo – polecana i bardzo przytulna knajpka
• Café Hafa – kultowa kawiarnia ze stuletnią tradycją, położona w centrum Tangeru. W ciągu dziesięcioleci gościła wielu słynnych pisarzy, artystów, czy muzyków. Z balkonu rozciąga się wspaniały widok na zatokę
• Gran Café de París – najważniejszy lokal literacki epoki „Zona Internacional”

Tanger nie jest dużym miastem, zatem poruszanie się po starej części nie będzie wymagało użycia samochodu, ani przewodnika. Jeśli chcemy zobaczyć inne dzielnice miasta, bądź jego okolice, spokojnie można skorzystać z oferty nachalnych taksówkarzy. I tu uwaga! Koniecznie targuj się, i jeszcze raz targuj – taka kultura i zwyczaj…

Nie do końca ufajmy składanym ofertom, bo opowiadać i zachęcać potrafią. Potraktujmy pogawędkę jako wesołą przygodę, jednak nie spodziewajmy się, że zwykły taksówkarz może zabrać nas i pokazać wnętrza willi i pałaców szejków, itp. Zabierze nas, owszem w ich okolice i pokaże żywopłot za okazałym, bogato zdobionym płotem – i to byłoby na tyle z widoków na posiadłość szejka 🙂

Zanim wsiądziemy do taksówki warto zwrócić uwagę na jej stan techniczny, bo raz, mogliśmy przez dziurę w podłodze oglądać nawierzchnię drogi 🙂

Jak dotrzeć do Tangeru

Godziny odpraw, rezerwacje, informacje i ceny biletów KLIKNIJ TUTAJ Bilety można także zakupić przed wejściem do portu w Tarifie.

PS Byliśmy dwukrotnie świadkami, kiedy pasażerowie są wpuszczani i wypuszczani z górnego pokładu przez przejście koło samochodów, znajdującego się na dolnym pokładzie promu.
Na końcu podróży ludzie kłębią się na dole w kolejce do wyjścia kładąc zupełnie obojętnie co cięższe bagaże na maskach samochodów… I tak walizki, kufry, wielkie paki trą i rysują ze zgrzytem lakiery. Osobiście, jeśli podróżujecie samochodem (bo wybieracie się dalej w Maroko), doradzałabym kierowcom ustawianie się jak najwcześniej do kolejki samochodowej, aby auto stało jak najdalej od wjazdu. 

Ps. Polecam książkę Krawcowa z Madrytu – Marí Dueñas, w której Tanger stanowi ważne tło całej opowieści…

Mapka Tangeru, na której zaznaczyłam największe atrakcje i kafejki